Kleinkind begin mos nou baie praat. Die hele tyd word daar met my gesels. En ek geniet dit so baie.
As ons stap, kyk die gesiggie vraend na my en sê: “Is haas, ouma!” en dan antwoord ek dat dit wel ‘n haas is. Of gras, bome, ensovoorts.
As ons doek ruil, gesels hy met my. Die ander dag sê hy iets wat ek moet sê. Maar ek verstaan glad nie. Sê naderhand ek is jammer, maar ouma verstaan nie die woord nie.
En toe herhaal hy dit stadig vir my.
Ha – di – da …
Hoe moes ek weet dat hy sulke groot woorde kan sê?
So gaan ons nou die dag kamer toe om sy doek te ruil. En ontdek ek dat die doek te vuil is vir Wet Wipes.
Sy pappa en mamma meet die vuil van die doek aan die getal nat lappies wat uitgehaal moet word om die boudjies skoon te kry.
Sy ouma meet dit aan haar idee of mens dit ooit skoon kan kry.
As ek dink dit het meer as twee lappies nodig, lig ek die lyfie op. Gaan badkamer toe. Laat hom op die marmerblad staan. Maak die water warm in die wasbak en spoel die boudjies eerder met warm water af as om lappie na lappie na lappie te vat om dit te probeer skoon kry.
Ek het tot Januarie ‘n bad met warm water en skuim getap, maar ons nuwe huis het net in my badkamer ‘n bad. En daardie bad is een van daardie hoekbaddens. Te groot om lekker te werk met babatjie. ‘n Wit olifant.
Dus moet die wasbak in die gastebadkamer as bad dien.
En dit doen ons altyd, hy ken al sy ouma se ritueel. Soms gaan sit hy in die water en dan bad hy in die wasbak. Ander kere staan hy net stil dat ek die boudjies mooi kan afspoel.
Maar verlede week doen hy dit onverwags anders.
Ek laat hom op die marmerblad staan en maak die kraan oop dat die water warm word. O terloops, ek staan voor hom, naby hom, om seker te maak dat hy nie kan afval nie.
Die volgende oomblik slaan hy sy armpies om my nek. Gooi sy beentjies om my middel en sê:
“Koud! Koud!”
Hoe kon ek anders as om my arms om die lyfie te slaan en hom styf vas te hou?
Die t-hemp kon weer gewas word.
Die oomblik was te mooi en te groot en te kosbaar om daaraan te dink dat ek onder ander omstandighede waarskynlik baie naar sou word.
Nadat die boudjies gewas is, is die doek eers aangesit voordat ek baie versigtig van my t-hemp ontslae geraak het om seker te maak dat niks my gesig tref terwyl ek die hemp oor my kop moes kry nie …
Soete herinneringe vir die ou dag.
Foto: Shutterstock
Dr. Christa van Staden 
Oumas … jou kleinkind is gelukkig om tyd met jou te spandeer.
LikeLiked by 2 people
Ag Anne, ek dink ek is die gelukkige een. My dollatjie se kinders het baie minder by my gekuier, soms ‘n uur of twee in meer as ‘n maand. Dit is nou alleen sonder hulle mamma. Want sy het nie gewerk nie om al haar aandag aan hulle te gee. Soos ek gemaak het tot myne drie was. Daarna is hulle kleuterskool toe en groot skool toe. Hulle het wel soms naweke oorgeslaap, maar nou is hulle ver weg. Meer as 12 ure se ry van ouma af. Dus waardeer ek dit so dat ek na hierdie kleinkind aan seun se kant kan kyk. My dag gaan leeg wees as hy eers kleuterskool toe gaan … volgende jaar … en ek nie in die oggende geselskap het nie.
LikeLiked by 2 people
Oe gaats, ek dink dis ook net ‘n ouma wat nie so ‘n effe “olike” gevoel sal ervaar nie! Maar watter mooi herinneringe bou jy nie saam met hierdie kleinkind nie!
LikeLiked by 1 person
Ek stem so saam, ek het skoon vergeet van olik voel en net die ou lyfie vasgehou. Darem hoër as die boudjies ….
LikeLiked by 1 person
Ai, dis te kostelik en wys net wat liefde alles sal verdra.
LikeLiked by 1 person
Weet jy, as iemand anders dit vir my vertel het, sou ek my behoorlik opgegril het. Maar in die oomblik was dit so kosbaar. Veral die woorde, want hy begin nou baie praat.
LikeLike
Ek glo jou. Ek sou ook, maar tog het ons oorlewe met ons kinders se vreeslike doeke, spoegdoeke ens. Dit was gister so dierbaar toe my groot volwasse seun uit die blote vra hoe laat hy gebore is. Sweet memories.
LikeLiked by 1 person
Is dit nie wonderlik nie? Ek is nie so seker oor hoe laat my twee gebore is nie.
LikeLiked by 1 person
Ek moes gaan opkyk het in my Bababoeke om hom te kon antwoord.
LikeLiked by 1 person
Dit is net so spesiaal. Om dit steeds te kan doen, die opkyk.
LikeLiked by 1 person
En wat anders kan mens dan doen in die oomblik… hy het sy toevlug tot jou lyf gesoek. Poef of te not!
LikeLiked by 1 person
Mens kan niks anders doen nie, behalwe om heerlik te lag vir die penarie waarin jy is. Ek het so min as moontlik probeer kyk wat die gevolge van die apielyfie was.
LikeLiked by 1 person
😂🤣
LikeLiked by 1 person
😂😂
LikeLike
Wat n mamma en n ouma nie ook alles sal veeduur nie
LikeLiked by 1 person
Né, die waarde daarvan kan nie geskat word nie.
LikeLike
Die mooiste ouma-liefde.🌺
LikeLiked by 1 person
Dankie vriendin, dit is verskriklik spesiaal. Vir eendag se onthou.
LikeLike
‘n Ouma is mos spesiaal! Die kleinding was koud en ouma was daar om hom warm was te hou. So ‘n wonderlike ervaring!
LikeLiked by 1 person
Dit is, Aletta, ek lief dit so baie.
LikeLike
Fantasies
LikeLike
Ai hoe verlang ek nie na toe hulle so klein was nie. Ek onthou nog die borriegeel merke op ‘n wit hemp nes mens haastig op pad êrens heen was. Nou kan mens net terugdink en lag. Kosbare tye!
LikeLiked by 1 person
Dankie vir die lekker saamgesels. Gits, ek kan nie onthou van my eie kinders nie. En as ek hierdie ook nie neerpen nie, sal dit seker ook verhete raak?
LikeLike